Jæks....

Hvað er maður að gera heima að blogga á laugardagskvöldi ? Maður spyr sig - en þegar maður spyr SIG er fátt um svör.....tja.....allavega ef maður vissi það þá væri maður ekki að spyrja sig - svo maður getur aldrei svarað sér. Héðan í frá er ég hætt að spyrja mig, mér finnst það kjánalega tilgangslaust og þetta orðatiltæki er jafnframt eitt það heimskulegasta sem fyrir finnst - að mínu mati. En, hvað um það.

Ég er sem stendur að taka upp nýjasta lagið mitt og það gengur sæmilega. Annars er ég komin með nóg af þessu fyrir daginn í dag og baðið mitt bíður eftir mér ásamt hrúgu af fötum sem ég þarf að gramsa í gegnum og velja úr fyrir kvöldið. Það er ekkert djók skal ég segja ykkur.....of mikið úrval og svo er ég að hallast að því að ég sé haldin einhvernskonar valkvíða. Ég virðist eiga einstaklega erfitt með að velja úr þegar það er of margt í boði. Það minnir mig á það að í nokkra mánuði eftir að ég fluttist til Bandaríkjanna (1997) var ég í stökustu vandræðum með að velja mér brauð til að kaupa þegar ég fór að versla. Það voru örugglega kílómetra langar og margra hæða vöruhillur fullar af brauði og ég var stundum upp undir hálftíma bara að velja eina fjárans brauðtegund til að kaupa. Allt of mikið úrval og það gerði mér fáránlega erfitt fyrir.

En bæ í bili.

Hæ....

Klikkað veður í nótt maður......úff. Ég vaknaði í morgun við það að ég hélt ég myndi fjúka út um gluggann. En mikið svaf ég vel  alveg eins og ungabarn - dásamlegt. Planið fyrir kvöldið er heitt.....klæði mig upp í sexy, falleg föt og held út á lífið. Vonast til að sjá ykkur sem flest.....Boston er málið. Sjáumst.

Ja hérna...

Er engin smuga út úr þessu helv... 50 akreina hringtorgi sem ég virðist vera föst í endalaust ? Er ekki einu sinni viss hvort að það er innsti hringurinn sem á réttinn hérna eða hvort það borgi sig ekki bara fyrir mig að reyna að komast sem fyrst út úr þessu og taka hvert tækifæri sem mér gefst til þess að svína mér leið utar. Hringirnir eru langir, færðin orðin slæm og umferðin verður bara harðari og þéttari með hverri mínútunni - ég orðin yfirmáta þreytt, pirruð, ringluð og einfaldlega komin með helþétta andlega garnaflækju af öllu þessu endalausa hringsóli.....ÚFF. Mig langar samt núna bara helst að stansa, kyrrsetja mig í miðri sultudrullunni og hvílast í smá tíma. Aðeins að fá að anda léttar og ná áttum - taka bara með glöðu geði öllum öskrunum og fokkmerkjunum frá snargeðtruflaða pakkinu sem truntast framhjá mér.

Hvað á maður að gera af sér?

Í kvöld ætla ég að kíkja í einn bjór á Dillon eða Boston. Það er svo næs fólk á þessum stöðum....Iæ love it. Var annars að koma heim......kíkti aðeins á mömmu gömlu. Hef reyndar ekkert að segja svo bara have fun gæs. Bæ.

Oj bara!

Stanslaust er verið að minnna mig á hvað fólk getur verið fokking leiðinlegt. Ólíklegustu ógæfu- lúserar virkilega halda að maður girnist grautmygluðu tómatana þeirra og ormétna salathausinn. Herra og frú almúgi eru svakalega vinaleg í framkomu við lendingu, brosa sannfærandi til manns, skella jafnvel á mann einum góðum gullhamri en snúa sér svo hratt við og æla af viðbjóði sökum öfundsýki og minnimáttarkenndar. Ég gef skít í það. Skítt með kerfið sagði einhver - skítt með pakkið segi ég.......og oj bara! Yfir hverju eiga allir svona fokking bágt? Ekki er það mér að kenna ef fólk er í mínus með sjálft sig og rúllar sér reglulega upp úr sjálfsvorkunardögginni. Þeirra slef - þeirra mál. Það truflar mig ekki einu sinni þótt þau slefi örlítið utan í mig annað slagið - finn ekki fyrir því, tek yfirleitt ekki eftir því og ef svo er þá bara þurrka ég það af. Öðru máli gildir nú samt um æluna úr þeim og henni skulu þau halda frá mér, þ.e.a.s. ef ekki skal hafa verra en verra af.

Fólk er alltaf samt við sig og kjáninn ég ræð ekki við að þykja eitthvað vænt um það í heild sinni, ælupúkana líka. Vil samt ekki sjá þá nálægt mér því mér finnst æla einstaklega viðurstyggilega ógeðfeld. Stundum er ég glögg og finn ælustinkinn úr langri fjarlægð....þrátt fyrir öfgakenndan ilmatnsdauninn sem sullaður var á til að yfirgnæfa hann. En stundum kemur kemur samt líka æluskvettan mér að óvörum og þá skulu menn biðja fyrir að ekki slettist svo mikið sem einn dropi á mig eða nálægt mér. ÆLIÐ AF VILD - Í YKKAR EIGIN KLÓSETT.

amen 

Ætli maður hafi ekki eitthvað að segja.

Svona loksins þegar maður sest niður í friði og ró getur ýmislegt gerst hérna mín megin á lyklaborðinu. Ég er til dæmis algjörlega geld akkúrat í augnarblikinu - tjáningarlega séð. Satt að segja get ég ekki ímyndað mér hvaða fjárans vitleysa mun til með að koma hérna út úr mér ef ég held áfram að pikka á skrattans takkana.En það verður spennandi að sjá. Ég hef verið frekar róleg þessa dagana og púkinn í mér hefur held ég verið sofandi undanfarið. En hann vaknaði í morgun og í þessu líka fína skapi. Hann spólaði strax út úr dyrum og beint niður á 101 þar sem villidýrin vaka. Ég er sem stendur í smá pásu og skrapp út fyrir miðborgina......sit með einn kaldan í hendi og sígarettu í hinni. L'ifið er ljúft og púkinn í mér er sammála. Kvöldið leggst vel í mig og þá sérstaklega vel í púkann....hvað ætli hann geri af sér í kvöld. Möguleikarnir eru endalausir. Ég skrifa um það þegar líður að nóttu en þangað til....verið þæg.