THE MORNING AFTER

A new chapter.
I feel like I´m reading
the same one again and again.
The morning after
you´re somebody else
I can see that you have to pretend.
I feel embarrassed,
like I am not good enough,
I don´t come close to your heart.
No longer matters
that yesterday we were together
now we are apart.
A brand new feeling
hit´s me in the back
I believe I am falling to deep.
My eye´s revealing
that something is seriously wrong.
I don´t eat - I don´t sleep.

You sweet pretender.
I gave you my heart on a silver plate
once and for all.
It´s what you stand for.
I walked up the hill with
you - pushed me and man did I fall.
Like hell I miss you.
I gave up the search for a replacement,
there´s no one at all.
The hell I went through.
I´m still standing up -
I will never get over this fall.

Why can´t you love me?
Why won´t you allow me to rest
in your arms one more night?
You stand above me
pointing your finger in judgement,
you turned of the light.

UNTIE YOUR BODY

In spite of all the distance
I can tell you the whole story.
I can´t help how I shiver,
I´m blinded by your grace and glory.
A turbulanse of violence,
your reflection in the river.
Swept away to heaven.
Overwhelmed in total silence.

Dive in to the unknown.
Just make sure you won´t get lost,
mark your way every day.
Dive in to the unknown.
Untie your body from your soul.

I wake up every hour.
Who can stand this endless daylight.
To express what I´m feeling
I´ll try my best to make it alright.
From this day I´ll salute you,
I´m still in bloom from your sense of healing.
Before pain there is pleasure.
Amazingly I finally got it through.

Dive in to the unknown.
Just make sure you won´t get lost,
mark your way every day.
Dive in to the unknown.
Untie your body from your soul.

RENNUR UPP FYRIR MÉR

Rennur upp fyrir mér
hvað það var - hver hann er.
Alla mína atorku
og ást í senn
eyði ég í svona menn
sem ekkert skilja.
Þeir bara vilja
brjóta mig upp og þröngva sér inn,
þrýsta sér í gegnum
vegginn minn.

Rennur upp fyrir mér
hversu langur vegurinn er.
Enginn veit sína ævi alla
en eitt er víst,
að eftir mína reynslu
ég við engu býst.
Ég afþakka að fá bara að smakka
á unaði lífsins og öllu í senn.
Hjarta mitt er kulið
en að innan ég brenn.

Rennur upp fyrir mér
hversu vel sá blindi sér.
Með öðru auganu gjóir hann
á öll mín sár,
mælir svo af visku
um ókomin ár og daga -
ætlar mig að laga.
En ég get þetta sjálf og segi því nei,
að fá hjálp frá þeim blinda er bölvun
og því frekar ég dey.

WITHOUT A DOUBT

I´ll take the lead
and set the beat
to invocate your
pacing feet.

Satisfying all the penders,
consumers and heavy spenders.
Revealing them sweet pretenders
and exterminate the sex offenders.

I´ll take the lead
and set the beat
to invocate your
pacing feet.

SAKLAUS

Eitthvað fallegt snertir mig,
sækir í mig seka.
Ef ég gæti faðmað þig,
tárin myndu leka.

Draumar - vonir tæla mig,
til betri heima sækja.
Alltaf mun ég hugsa um þig
þótt allir á mig hrækja.

Barnið brothætt fyllti mig,
lét mig læra að velja.
Lét mig velja að drepa sig.
Það ég kaus að kvelja.

Draumar - vonir fangandi,
finnst ég verði að fara.
Þú sem hélst mér gangandi -
eina vonin Sara.

VIÐ

Ég hitti þig á förnum vegi
á sólbjörtum en köldum degi.
Við brostum bæði
blítt í annað...
samt sem áður
strax ég fann að -
þú og ég og
við og hinir,
alltaf yrðum við samt vinir.

ALDREI

Illska, hatur - mannamatur,
Ljótur, latur.
Engar rætur, sárabætur.
Holdið grætur
svartar nætur, stórir fætur
traðka og troða -
ekkert skoða, við mig loða.
Sálir selja,
kremja og kvelja - auma velja.
Eymd og losta,
lífin kosta - brot og brosta.
Tárin renna
svíða og brenna, ótta kenna.
Allt er búið,
ei aftur snúið, svona er núið -
á það trúið.
Pota og benda, aldrei lenda......aldrei enda.

ÉG MAN

Ég man fyrir löngu
að ég brosti út af engu.
Ég sat bara og horfði
á götunnar tóm.
Sá laufblöðin fljóta
í örlitlum lækjum,
á dimmum degi
við rigningaróm.

Ég las í þitt hjarta
og þú engist um í dögun.
Þú grætur bara og sérð
ekki lífsins blóm.
Sérð hyldýpið nálgast
í örlitlum straumum,
á dimmum degi
við rigningaróm.

En þú, vinur minn
átt hjarta mitt allt
og ég verð hjá þér
í gegnum það allt.
Þú, vinur minn
átt hjarta mitt allt.
Ég, ég verð hér
í gegnum það allt.
Ég man...

ÞRÆLAR

Skrítið hvað allt er hljótt.
Heimurinn sefur
svo stirður og stífur,
hvílir af sér
minn æpandi sársauka -
ekkert sem raskar stjórn
kynfæra og bragðlauka.
Almúginn útriðinn
hrökklast upp gangveginn,
þrælar kirkju og stjórnmála.
Halda um soltinn kviðinn
auman og innfallinn,
naga á sér neglurnar
og þylja mér reglurnar.
"Eltu þau eins og við,
glenntu á þér rassgatið.
Þá loksins færðu frá þeim frið
og fyrir þeim samþykkið".
Ég í uppreisn minni sný mér við
og sýni þeim fokkmerkið.
Ég aldrei skal feta slóð
þeirra sem hata mig,
heimta mitt hold og blóð
og skítnum reyna að mata mig.

Rotnaðu í helvíti
helvítis fáviti,
sálarlegt öngþveiti.
Bollur og bakkelsi
flæða um hvert heimili,
græðgi og hófleysi -
offita, fangelsi.
Nauðgari, glaumgosi
tælir með falsbrosi,
lygari, svikari -
fokk hvað ég hata þig.
En hatrið styrkir mig,
dregur mig upp á við -
upp á mitt eigið svið,
lít aldrei niður á við.
Í eigin sora rotnið þið.

TRÚIN OG VONLEYSIÐ

BANK BANK.

Hver er þar?

VARÐSTU EKKI VIÐ MIG VAR ?

Nei, hver ert þú?

ÉG ER ÞÍN TRÚ.

Burt með þig og hananú.

HEY, GEF MÉR SJENS.

Ég held nú síður,
ég er seinn og tíminn líður.

MÁ ÉG EKKI KOMA INN
OG FARA YFIR MÁLSTAÐ MINN?

Nei ég er seinn og tíminn líður,
vonleysið mér eftir bíður.

EKKI FARA, SJÁÐU BARA -
ÞETTA HEF ÉG ÞÉR AÐ BJÓÐA.

Öll þín loforð, þetta allt
skuldar þú mér þúsundfalt.

AF HVERJU?

Þú veist það alveg,
hættu að vola og vertu róleg.

LEYFÐU MÉR AÐ KOMA AFTUR,
ÉG ER BARA SANNUR KRAFTUR.

En þú fórst og sveikst mig illa
og skildir eftir fylgikvilla.
Vonleysið - það kom í staðinn,
er því alveg fullur hlaðinn.

ÉG FÓR ALDREI BURT FRÁ ÞÉR,
ÞAÐ VARST ÞÚ SEM TÝNDIR MÉR.

Var það þannig - eitthvað man ég.

SÉRÐU NÚNA SÖNNU TRÚNA?

Já, ég sé þig, man og vil þig.
Vonleysið nú skilur við mig.
Nú við erum aftur eitt -
því mun enginn getað breytt.