HLUSTIÐ Á NÝJA LAGIÐ MITT OG COMMENTIÐ.

Þá er nýjasta lagið mitt komið út úr heilahylkinu á mér og niður í eitthvað áheyranlegt form. Það er alltaf léttir fyrir mig að losna við beinagrindurnar af nýfæddum lögum mínum úr systeminu, þá fyrst get ég farið að spekjúlera í þeim og hlaða utan á þau einhver lög af tónum og tilfinningum. Þetta lag rann mjúklega í gegn eins og olíusmurt ungabarn á nýbónuðu parketi. Ég er reyndar ekki lengur sátt við kjarna lagsins - það er að segja....hvað hjartað mitt meinar með því. Mér einfaldlega klígjar við því hversu veikgeðja, barnalegt og aumt það er og hingað til hefur þessi litla, aumingjalega blóðpumpa fengið að skipta sér af einum of mikið.  En, nákvæmlega á þessu augnarbliki eru hlutkestir þess að breytast því í morgun þegar ég heyrði nýja lagið, tilbúið í heild sinni, þá tók ég ákvörðun um það að teipa fyrir vit hjarta míns, binda hendur og fætur þess fastar og slökkva hjá því ljósin, setja það umsvifalaust í ótímabundna einangrun. Það ætti að kenna því og herða það. Tja, það ætti að minnsta kosti að minnka í því rostann.

En, hvað um það......vonandi líkar ykkur frumgerðin af laginu mínu "I´m On Fire" og endilega (plís, plís, plíííís) setjið inn athugasemd. Ciao bello.

Upptaka

Ég er akkúrat núna hjá vini mínum að taka upp lagið mitt "I´m on fire" og það gengur æðislega. Þetta er magnað lag að mínu mati og ég hlakka til að fá álit ykkar á þessu. Ég læt þetta hérna inn um leið og ég get

Commentið meira hjá mér - finnst það svo gaman

 Ég get alveg sagt það með vissu að það að fæða barn er ekki lengur versti sársauki sem ég hef kynnst. Í gær var ég í aðgerð á kjálkanum......tveir jaxlar í neðri gón voru sem sagt rótgrónir við kjálkabeinið og það varð að fjarlægja þá - og ekki á neinn venjulegan hátt því þar sem þeir voru grónir við kjálkann þurfti að skera mig upp og bora og brjóta þá frá beininu. Þetta tók allt saman um 3 klukkutíma og var helvíti. Það sárasta sem ég hef lent í. Núna er ég stokkbólgin og svo föl að ég er glær, missti mikið blóð og gleypti líka helling af því svo ég er ennþá ælandi blóði - rosalega girnilegt, varirinar á mér í fokki og allar rifnar - plús það að ég byrjaði á blæðingum áðan svo að þetta eru æðislegir dagar  Mér líður svo illa að ég get ekki sofið. Ef ég gúffa í mig parkódíninu sem ég fékk æli ég bara svo það er ekkert annað að gera en að láta sig hafa það. Ég vildi að ég ætti rómantískan og hugulsaman kærasta sem myndi senda mér blóm og konfekt eða gera eitthvað sætt fyrir mig. Sá sem kemst næst því forðast mig og algjörlega er hundsama um þjáningar mínar....spurning um að endurskoða það mál eitthvað  Ég er ungleg og myndarleg, vel gefin og skemmtileg þrítug kona og mér finnst ég eiga skilið að eiga kærasta sem er stoltur af mér og óhræddur við að elska mig. Someday - someday. En jæja....það hefur svo sem ekkert annað verið að gerast hjá mér þessa dagana.....annað en að drepast úr bágti - fyrir og eftir aðgerð. En nú hættir þessi þráláti eyrnaverkur sem ég er svo oft með í vinstra eyranu samt, hann stafaði sem sagt af þessu jaxlaveseni. Hvert sinn sem ég reyndi eitthvað á tennurnar erti það taugina sem liggur til dæmis upp í eyra og það útskýrir þennan eyrnaverk. Anda get ég ekki sagt annað en að mér líði betur...þó svo að mér líði verr. Sko....til að útskýra.....þá leið mér verr þannig að ég fann stanslaust að það var eitthvað að og eyrað var að drepa mig....nú er ég amk bara sár og aum í skurðinum og kjálkanum eftir aðgerðina.....það er munur á. Andlega finn ég líka mun.....að vita að það er búið að laga þetta vandamál og að ég er að gróa....það er jákvætt.

Jæks....

Hvað er maður að gera heima að blogga á laugardagskvöldi ? Maður spyr sig - en þegar maður spyr SIG er fátt um svör.....tja.....allavega ef maður vissi það þá væri maður ekki að spyrja sig - svo maður getur aldrei svarað sér. Héðan í frá er ég hætt að spyrja mig, mér finnst það kjánalega tilgangslaust og þetta orðatiltæki er jafnframt eitt það heimskulegasta sem fyrir finnst - að mínu mati. En, hvað um það.

Ég er sem stendur að taka upp nýjasta lagið mitt og það gengur sæmilega. Annars er ég komin með nóg af þessu fyrir daginn í dag og baðið mitt bíður eftir mér ásamt hrúgu af fötum sem ég þarf að gramsa í gegnum og velja úr fyrir kvöldið. Það er ekkert djók skal ég segja ykkur.....of mikið úrval og svo er ég að hallast að því að ég sé haldin einhvernskonar valkvíða. Ég virðist eiga einstaklega erfitt með að velja úr þegar það er of margt í boði. Það minnir mig á það að í nokkra mánuði eftir að ég fluttist til Bandaríkjanna (1997) var ég í stökustu vandræðum með að velja mér brauð til að kaupa þegar ég fór að versla. Það voru örugglega kílómetra langar og margra hæða vöruhillur fullar af brauði og ég var stundum upp undir hálftíma bara að velja eina fjárans brauðtegund til að kaupa. Allt of mikið úrval og það gerði mér fáránlega erfitt fyrir.

En bæ í bili.

Hæ....

Klikkað veður í nótt maður......úff. Ég vaknaði í morgun við það að ég hélt ég myndi fjúka út um gluggann. En mikið svaf ég vel  alveg eins og ungabarn - dásamlegt. Planið fyrir kvöldið er heitt.....klæði mig upp í sexy, falleg föt og held út á lífið. Vonast til að sjá ykkur sem flest.....Boston er málið. Sjáumst.

Ja hérna...

Er engin smuga út úr þessu helv... 50 akreina hringtorgi sem ég virðist vera föst í endalaust ? Er ekki einu sinni viss hvort að það er innsti hringurinn sem á réttinn hérna eða hvort það borgi sig ekki bara fyrir mig að reyna að komast sem fyrst út úr þessu og taka hvert tækifæri sem mér gefst til þess að svína mér leið utar. Hringirnir eru langir, færðin orðin slæm og umferðin verður bara harðari og þéttari með hverri mínútunni - ég orðin yfirmáta þreytt, pirruð, ringluð og einfaldlega komin með helþétta andlega garnaflækju af öllu þessu endalausa hringsóli.....ÚFF. Mig langar samt núna bara helst að stansa, kyrrsetja mig í miðri sultudrullunni og hvílast í smá tíma. Aðeins að fá að anda léttar og ná áttum - taka bara með glöðu geði öllum öskrunum og fokkmerkjunum frá snargeðtruflaða pakkinu sem truntast framhjá mér.

Hvað á maður að gera af sér?

Í kvöld ætla ég að kíkja í einn bjór á Dillon eða Boston. Það er svo næs fólk á þessum stöðum....Iæ love it. Var annars að koma heim......kíkti aðeins á mömmu gömlu. Hef reyndar ekkert að segja svo bara have fun gæs. Bæ.

Oj bara!

Stanslaust er verið að minnna mig á hvað fólk getur verið fokking leiðinlegt. Ólíklegustu ógæfu- lúserar virkilega halda að maður girnist grautmygluðu tómatana þeirra og ormétna salathausinn. Herra og frú almúgi eru svakalega vinaleg í framkomu við lendingu, brosa sannfærandi til manns, skella jafnvel á mann einum góðum gullhamri en snúa sér svo hratt við og æla af viðbjóði sökum öfundsýki og minnimáttarkenndar. Ég gef skít í það. Skítt með kerfið sagði einhver - skítt með pakkið segi ég.......og oj bara! Yfir hverju eiga allir svona fokking bágt? Ekki er það mér að kenna ef fólk er í mínus með sjálft sig og rúllar sér reglulega upp úr sjálfsvorkunardögginni. Þeirra slef - þeirra mál. Það truflar mig ekki einu sinni þótt þau slefi örlítið utan í mig annað slagið - finn ekki fyrir því, tek yfirleitt ekki eftir því og ef svo er þá bara þurrka ég það af. Öðru máli gildir nú samt um æluna úr þeim og henni skulu þau halda frá mér, þ.e.a.s. ef ekki skal hafa verra en verra af.

Fólk er alltaf samt við sig og kjáninn ég ræð ekki við að þykja eitthvað vænt um það í heild sinni, ælupúkana líka. Vil samt ekki sjá þá nálægt mér því mér finnst æla einstaklega viðurstyggilega ógeðfeld. Stundum er ég glögg og finn ælustinkinn úr langri fjarlægð....þrátt fyrir öfgakenndan ilmatnsdauninn sem sullaður var á til að yfirgnæfa hann. En stundum kemur kemur samt líka æluskvettan mér að óvörum og þá skulu menn biðja fyrir að ekki slettist svo mikið sem einn dropi á mig eða nálægt mér. ÆLIÐ AF VILD - Í YKKAR EIGIN KLÓSETT.

amen 

Ætli maður hafi ekki eitthvað að segja.

Svona loksins þegar maður sest niður í friði og ró getur ýmislegt gerst hérna mín megin á lyklaborðinu. Ég er til dæmis algjörlega geld akkúrat í augnarblikinu - tjáningarlega séð. Satt að segja get ég ekki ímyndað mér hvaða fjárans vitleysa mun til með að koma hérna út úr mér ef ég held áfram að pikka á skrattans takkana.En það verður spennandi að sjá. Ég hef verið frekar róleg þessa dagana og púkinn í mér hefur held ég verið sofandi undanfarið. En hann vaknaði í morgun og í þessu líka fína skapi. Hann spólaði strax út úr dyrum og beint niður á 101 þar sem villidýrin vaka. Ég er sem stendur í smá pásu og skrapp út fyrir miðborgina......sit með einn kaldan í hendi og sígarettu í hinni. L'ifið er ljúft og púkinn í mér er sammála. Kvöldið leggst vel í mig og þá sérstaklega vel í púkann....hvað ætli hann geri af sér í kvöld. Möguleikarnir eru endalausir. Ég skrifa um það þegar líður að nóttu en þangað til....verið þæg.

Heima er þar sem hjartað er.

Ég komst heim með flugi um kvöldmatarleiti í fyrradag og var alveg dauðuppgefin. Henti mér í náttföt og upp í sófa þar sem ég lá í algjörum dvala þangað til ég vaknaði svo í gærmorgun að drepast úr hungri. Ég áttaði mig ekki á því hvað mér virkilega líður vel hérna í Kópavogi fyrr en ég fór í þetta stutta ferðalag á Egilsstaði og ég skil núna að heima er þar sem hjartað er. Hérna á ég mér hreiður, hérna er friðsælt og ljúft að vera, hérna er kisan mín og vinir mínir sem elska mig og passa mig - hérna er hjartað mitt og hér á ég heima. Loksins, loksins finn ég aftur fyrir þeirri tilfinningu og hún er mun dýrmætari en margan grunar. Þessi tilfinning er hjá flestum tekin sem sjálfsögð og alls ekki metin sem slík gersemi sem hún er.

Ég tók gærkvöldið með stæl. Byrjaði kvöldið á því að fara í gömlu sundhöllina og hafa það dásamlegt þar. Svo tók ég mér tíma í að gera mig sæta og henti mér svo á pöbbarölt. Það var ágætt en ekki meira en það. Enda dreif ég mig heim.

Núna er á dagskrá hjá mér að nálgast tölvurnar mínar tvær sem hafa verið í viðgerð og helst að fara að taka upp tónlist. Vonandi gengur það eftir.

En hey....hafið það gott. Bæ í bili krakkar.

Ljósgeisli eða skynvilla ?

Ljósgeisli - það er að mínu mati eitt fallegasta orðið af öllum þeim orðum sem nýyrðisnefnd okkar Íslendinga hefur splæst saman í gegnum tíðina. Skynvilla finnst mér líka afar áhugavert orð.

Ég er ekki heima núna. Að vera fjarri öllu og öllum sem ég þekki er svolítið ónotalegt finnst mér. Ég er að reyna að finna þessa öruggu óöryggistilfinningu sem ég er svo löngu orðin vön og farin að kunna vel við - en ég finn hana hvergi. Þess í stað finn ég bara til óöruggs öryggis. En ég fer aftur heim í dag svo ég ætla ekki að vera að stressa mig á þessari nýju líðan minni. Ég er sem sagt á Egilsstöðum, skrapp hingað í fyrradag í smá heimsókn og líkar alveg ágætlega við bæinn. Ég hlakka bara til að koma heim.....þar líður mér best, þar og heima hjá þeim sérstaka. Er orðlaus og döpur akkúrat núna. Skrifa meira á eftir. Bæ.

That´s the way....aha aha...I like it.....aha aha.....

Síðustu 2 vikur maður........bara yndislegar. Búin að vera með son minn og það er búið að vera æði. Ég er sem sagt hætt með Össa og flutt í geggjaða íbúð í Kópavogi....við hliðina á lauginni, svo maður er alltaf í sundi. Vá hvað mér líður vel hérna......blómstra réttast sagt. Sá sérstaki er í Kína og búinn að vera lengi en fer nú að koma heim  jibbííííí - hlakka til að sjá hann.

Sonur minn fer til pabba síns á föstudag og þá verður tekið gott djamm........er svei mér þá farin að sakna úlfanna....ótrúlegt en satt. Ætli maður stefni ekki á Dillon og Amsterdam eftir það. Úff.

En jæja....aftur í sólbað.....get ekki verið lengur inni. Bless í bili.

PÆLING

Eftir 32 ár á vígvellinum lá ég fallin fyrir eigin sverði, löngu búin að gleyma við hvern ég barðist og af hverju, lá bara í forinni með sverðið á kafi í hjartanu og pældi, "að VERA eða EKKI VERA, það er spurningin". Er það spurningin? Hmm það læddist að mér hugsun, en að vera BARA. Hvorki að VERA né EKKI VERA, heldur að BARA VERA. Ég allt í einu áttaði mig á því að síðustu ár hafði ég geyst um vígvöllinn söðluð rugguhesti og vopnuð túttubyssu og pottloki. Mildi er að ég þraukaði þar allan þennan tíma innan um risavaxna fáka með verðuga, viljuga og vel vopnaða stríðsmenn á baki. Var vissulega bara svo mikið lægri að það tók enginn eftir mér, ég sást varla. Og þessir örfáu sem urðu við mig varir þarna niðri í forinni hlógu og hæddust að mér, hreyttu í mig óyrðum og hræktu. En ég í minni blindandi trú um verðugleika minn og getu hrökklaðist þarna um, snýtti mér í ermina og stóð vörn sem sókn, hnakkhreyst sem aldrei fyrr. Með pottloki varðist ég hnífsoddum og skaut mína andstæðinga baunaskotum með köldu blóði, hvergi hrædd. En þarna lá ég og staðreyndin "BARA VERA" sló mig utan undir sem blaut bleyja. Allur þessi tími, öll þessi barátta, þrautsegja, atorka og trú. Eins og blindur maður í bíó. Ég átti aldrei von, ég veit það fyrir vissu því ég svipti mig henni sjálf. Tel mig þó lánsama að hafa þraukað svo lengi og lifað af. Blauta bleyjan gaf mér annan löðrung og hann fékk ég fyrir að eiga eftir allt saman veglegt vopnabúr sjálf og brynjur fleiri en fimm. Ég stóð upp úr þessum drullupolli sem vígvöllurinn er orðinn að og losaði sverðið úr brjósti mínu. Það blæddi ekkert, ekki einn rauðasti dropi. Sverðið var gljáandi hreint og ég hélt því í höndum mínum furðu lostin. Kalt og þungt högg fékk ég í þriðja sinn frá blautu bleyjunni og sá þá um leið að ég hélt ekki á sverði, hafði ekki verið stungin og ég var ekki fallin. Ég hélt á minni eigin túttubyssu, búin með allar baunirnar og marbletti hér og þar því til skýringar. Ég lá aldrei fallin fyrir eigin sverði því ekkert var sverðið. Í undrun minni og gleði ég valhoppaði út fyrir vítateig stríðsins, með hor í nös og skít að eyrum, himinlifandi yfir þessari löngu tímabæru uppgvötun. Ekki mun ég aftur heyja stríð í blindni og vonleysi, aldrei mun ég aftur heyja stríð. En ef það kemur og sækir mig mun ég opna hlerann að mínu vopnabúri, byrgja mig vel og söðla stærsta fákinn minn. Þá mun ég berjast sem aldrei fyrr með verðugleika, virðingu og stolt í fararbroddi.

ÉG VIL EKKI BARA VERA - ÉG VIL VERA - ÉG ER !

Róleg helgi að baki.....

Ég svaf alla helgina og hafði það svaka næs, er að fá mér öl núna og lífið er ágætt. Ég er reyndar á fullu að finna mér nýtt húsnæði og vona að það fari að gerast, get ekki staðið í svona sko........hana nú. Ég er byrjuð að flakka aftur og þó svo að ég eigi að sjálfsögði ennþá heima hér ennþá í Stórholtinu þá reyni ég að vera sem minnst hérna. Vil bara fá að líða vel, er það til of mikils að ætlast? Maður spyr sig.

Úff

Ég er að fara að flytja (aftur)....aftur. Mig langar til Kína.....taktu mig með. Dillon í kvöld um miðnætti - sjáumst.

Svo Gaman.

Tvö elstu börnin mín eru komin til Íslands  þau komu 9.júní og verða hjá mér í tæpar þrjár ljúfar vikur.   

Þau heita Elísabet Rós (12 ára) og Daníel Roberto (10 ára) og hafa búið síðastliðin þrjú ár í Noregi hjá föður sínum, unnustu hans og tveimur dætrum hennar.

Það er svolítið kostulegt hvað þau hafa breyst mikið, stækkað og þroskast síðan þau voru hjá mér í fyrra. Dóttir mín er komin með þessa fínu unglingaveiki og þeir eru ekki margir sentimetrarnir sem vantar upp á að hún nái mér í hæð  frekar skondið finnst mér. Ég er búin að fara með þau í sund á hverjum degi og við erum núna búin að þræða flestar helstu sundlaugar stóra höfuðborgarsvæðisins - hvorki meira né minna. Það er sem sagt alveg nóg að gera hjá mömmunni mér og núna er ég hamingjusöm ofar öllu. Þau fara aftur út til Noregs næsta miðvikudag og ég er kvíðin, reyni þó að hugsa sem minnst um það núna og bara að njóta þess að hafa þau hjá mér. Ég einfaldlega tími ekki að missa úr eina einustu mínútu með þeim og hef þess vegna ekkert bloggað. En, yfir í annað - hvolpurinn minn fótbrotnaði í síðustu viku og er með risastórar umbúðir á fætinum. Hann stendur sig barasta mjög vel litli spaðinn með fótinn svona en það verður samt að viðurkennast að hann er mjööööög hallærislegur. Það er stundum algjör brandari að fylgjast með honum skakklappast út um allt með þessar þykku umbúðir í eftirdragi.

En, núna ætla ég að kúra með ungunum mínum yfir góðum Simpson þætti, svo yfir og út kæra fólk. Bless.

Ég er flutt....aftur.

Ég er flutt í Stórholtið til hans Össa míns........já.......við erum byrjuð saman.  það hlaut að koma að því - eftir öll þessi ár. Það er bara gott að vera komin hingað til hans....við erum svona að byrja að reyna að aðlagast hvoru öðru í sambúð....gengur upp og niður en mest megnis upp. Svo strákar......ég er gengin út  híhí. Svo á ég glænýjan hvolp - Dvergpinscher eða svokallaðan mini-Dóperman. Við Össi köllum hann Múslý. Hann er alveg frábær....bara 8 vikna og algjört rassgat. Í kvöld ætla ég að halda áfram að reyna að koma mér eitthvað fyrir hérna heima.....svo á morgun ætlum við að gera garðinn fínan.....rosalega gaman  Ég er búin að vera svo dugleg og róleg að það er alveg met...fer í sund og alles. En þangað til næst....ciao.

ÉG GÚGGLAÐI NAFNIÐ MITT OG..........

Ég googlaði nafnið Ísabella bara af forvitni og stóðst ekki mátið, bara varð að taka fyndnustu fyrirsagnirnar úr niðurstöðum gúgglsins og copy-paste hingað inn. ENJOY  

 

- Ísabella er alltaf á ferðinni, ef maður leggur hana einhverstaðar niður þá er hún fljót að klaungrast eitthvað í burtu.- Ég sýni sjálf Ísabellu frá Ólafsvöllum.

- Ferdinand og Ísabella gáfu út tilskipun um að allir Gyðingar skyldu yfirgefa Spán.

- Ísabella er byrjuð í vöggustofu.

-Ísabella er farinn að labba ef maður heldur í aðra höndina og hún getur sagt mamma, pabbi, datt og hæ, svo er hún komin með 11 tennur en er ennþá svotil sköllótt.

- Ég á reyndar eitt gæludýr sjálf en það er hún Ísabella, hún er páfagaukur og er orðin alveg hundgömul eða 8 -9 ára gömul. Hún er eldri en ég!

- Ísabella er fædd 17. Október 2007 og er að öllu óbreittu næsta ræktunnar læða í Kolsholtsræktun.

- Ég og Ísabella mín erum á leiðinni á völlinn á morgun að ná í óákveðinn fjölda af málverjum.
bjargar helling að Ísabella er af tegundinni Nissan micra svo hún teygist bara eftir því hvað inn í hana þarf að fara.

- Á leikskólanum frekjast og alles og Ísabella er farin að skríða nokkur skref og fá fullt af tönnum það er spurníng með hvort að hún fái líka frekjuskarð.

- Á eftir ætla Hjördís og Ísabella að koma í heimsókn og á ég að segja ykkur hvað Ísabella var dugleg í gær!!! Hún sat sjálf ...

- Krúsó nauðgaði Ísabellu. Gaddemit ... Allt í einu heyra þau væl í Ísabellu og þau fara og tékka á þessu, en þá er Krúsó aftan á Ísabellu. ...

- Já, auðvitað er hún Ísabella skutla inní þessum hóp.

- Ísabella seldi kamelljónið og keypti sér nýja diskinn með Paris Hilton.

- Pokinn er ekki merktur,en innlegg í skó eru merktir Ísabella.

- Það var snilld að renna sér niður, ég og ísabella lentum alltaf í grjótinu.

- Við Ísabella lúlluðum líka í vögnunum okkar, það var eitthvað svo voða notalegt.

- Fellibylurinn Ísabella fór um austurströnd Bandaríkjanna í lok september 2003. Stærsta eyjan heitir Ísabella. Á henni sjást þrír gígar.
- Mestu framfarir : Ísabella

- Hvað með hana þá ef Ísabella er ekki búin að lesa hana.

- Þetta er að verða svoldið mikið þreyttur brandari að þú sért Ísabella.

- Ísabella Ninja.

- Ég er ekki í alveg rosa stuði núna til að blogga en hún Ísabella er komin að skemmta mér.

- Ísabella gerir lítið annað en að safna orðaforða og krullum.

- Ísabella var að fá nýjan bílstól í dag og henni finnst hann æði.

- Svo kíkti ég í dýraríkið aðeins og keypti páskaföt á Ísabellu.

- Vil ekki að Ísabella fari í fegurðarsamkeppni.

- Kortið var hins vegar ekki til Ísabellu.

- Ísabella var sterklega þeirrar skoðunar að þessi hreyfanlega dúkka ætti ekki heima í fangi móður sinnar þar ætti hún sjálf heima.

- Ég og Ísabella, bróðir minn á hana.

- Ísabella og Ferdinand sigruðu það stríð að lokum.

- Hrafn og Ísabella hafa komið hingað að leika, alltaf gaman.

- Hvað með þig Ísabella.. ertu farin að gróa föst við meginlandið eða?

- En ég er sérstakur ritari fyrir Ísabellu núna þar sem hún getur ekki tengst netinu ...

- Ísabella - þessi rólyndis krakki er sko ekki mjög róleg í dag.

- Ísabella frá Ólafsvöllum besti hvolpur tegundar.

- Róbert ætlar að koma Ísabellu niður og koma svo. ... Stelpurnar voru sáttar við það sem hann kom með og Ísabella úaði mikið.

- Fyrstu tónleikar Ísabellu voru haldnir áðan. Hún lék fjórhent.

- Að sjálfsögðu lagði Ísabella saman einn og einn og fékk út tvo.

- Ísabella fékk bara glimrandi góðar einkunnir og góðan vitnisburð. .... Vinkona Ísabellu er að gista hjá henni og gasa stuð á þeim.

- Í dag fékkst það staðfest að Ísabella er hvolpafull. Ísabella er afar gott eintak af Bulldog.

- Við blasti Snigladjöfla-dóttirin Ísabella, mesta hörkutól norðan Alpafjalla.

- Sesselja fór líka á kostum sem Ísabella. Raddlega var hún fín.

- Pabbi og Ísabella voru eins og hafmeyjur og ég var alltaf að kippa Ísabellu upp úr vatninu.

- Ísabella stækkar og stækkar, komin með tvær litlar og hárbeittar tennur.

- Ísabella og Ronja leita sér að heimili!

- En allveg er Ísabella orðin 4780 grömm :) Hún stækkar og stækkar þessi elska.

- Ísabella að klæða sig í.

- Ísabella er grein sem finna má á Wikipediu.

- Basse hundurinn var alltaf hjá Ísabellu við matarborðið.

- Ég og Ísabella ætlum að vera úber-duglegar í ræktinni í sumar þannig að við getum spókað okkur í míníbikiníunum.

- Þegar Ísabella var sofnuð voru hundarnir hjá mér í stofunni, þeir vöktu okkur.

- Við ákváðum að nefna hana Ísabella Straumland - af þeirri einskærri tilviljun að hún var sætust Í heimi geimi ...

- En annars er oft mikið gaman hjá okkur á Geirsnefi, allavega ef hún Ísabella er ekki á staðnum!

- Ísabellu og Óskari finnst ég frekar leiðinleg þessa dagana.

- Ísabella biður kærlega að heilsa.

Ég fór ekki til hans í kvöld....

Ég guggnaði......ef ég hefði hringt dyrabjöllunni og hann ekki svarað eða jafnvel ekki viljað vera memm, þá hefði ég meitt mig.

Ætli ég sé van- eða mis-....eitthvað?

Það er spurning! Ég hef reyndar ekki pælt mikið í þessu fyrr en síðan ég startaði þessu bloggi mínu og hóf að lesa annarra, en ég bara einfaldlega fylgist ekkert með umfjöllunum um öll þessi heimsins mál, svo sem pólitík, stríð og allt það sem er að gerast á plánetunni. Ég bara hef engan áhuga á að lesa um þessi mál eða skoðanir fólks á þeim og ég virðist ekki einu sinni geta haldið neinni einbeitingu þegar ég reyni að gera það. Ég til dæmis les yfir sömu færsluna aftur og aftur en það síast ekkert inn í kjötbolluna í höfðinu á mér - ekki eitt einasta orð.

Sko.....ég er alls ekki að meina það að aðrir séu þá eitthvað verri....heldur er þetta augljóslega eitthvað sem er að hjá mér, það bara hlýtur að vera. Ég er allavega hætt að reyna. En svo aftur á móti les ég með gríðarlegum áhuga hinar ýmsu færslur um ekkert, svo sem.

Er ég van- eða mis-....eitthvað?

Hvað finnst ÞÉR?